Sopp
Door: Tanja
29 September 2008 | Noorwegen, Kristiansand
September is het paddestoelen seizoen in Noorwegen. Langs de weg en in het bos zie je vele grote paddestoelen, sopp in het Noors. Voor velen is het een hobby om ze te verzamelen en eten. Twee collega’s van Cor nodigde ons uit op een echte paddestoelen (zoek) tocht. De picknicktas natuurlijk mee, want vanaf half september we mogen weer ‘wild’ kampvuren maken.
Cor zijn collega’s waren goed gidsen. Ze waarschuwden vooraf dat ze best plotseling konden stoppen als ze een goede plek zagen. En ja hoor, we waren de wijk nog niet uit, of een grote bruine paddestoel in de berm kon eraan geloven. Terwijl we doorreden probeerde ik me te verdiepen in het paddestoelen boek. Er zijn meer dan 500 soorten, inclusief de sponsigen, hersenachtige, geleiachtigen, etc; dat is te veel gevraagd van een maag die niet tegen lezen in de auto kan. Dus boek maar dicht en later goed luisteren naar onze gidsen.
Als snel zag Cor ook een paar staan langs de weg. Tijd om te stoppen was er niet. Onze gidsen reden door. Op verschillende plekken zijn we daarna uitgestapt. Het gaat om combinatie van licht, grond, beschutting, en bepaalde begroeiing. Paddestoelen zijn er te over, maar niet allemaal meer vers omdat het einde van het seizoen is. Een soort is makkelijk te herkennen: het wordt ‘de duitser’ genoemd, omdat hij zo kaarsrecht staat en er zoveel van zijn. Vele anderen lijken op elkaar. Cor was een aandachtigere leerling. Hij vond ook al snel cantharellen tot grote verbazing en blijdschap van een van zijn collega’s.
De lunch hebben we genuttigd naast het kampvuur: lekkere gegrilde worstjes en hamburgers met salade en druiven toe, terwijl de zon aan andere kant van de rivier de herfstkleuren nog mooier deed uitkomen. Een mens heeft niet veel meer nodig. En Lars en Floor ook niet. Zij vermaakten zich met stokken in vuur steken en vervolgens doven in zand of water.
Op de terugweg kwamen we langs dezelfde paddestoelen. Mijn suggestie om te stoppen werd neerbuigend aangehoord. Aan eind van de middag wist Cor al drie soorten te herkennen. En deze waren niet goed genoeg!
Sopp
September is the toadstool season. You see large and huge ones next to the road and in forests. Many collect them to later eat them. Two colleagues of Cor invited us on a typical toadstool (sopp in Norwegian) trip. The pick nick box was filled, as we can build a campfire again wherever we want, since half September.
Cor’s colleagues are very good guides. They warned us that they might stop suddenly upon seeing a good spot. And indeed, even before leaving the neighborhood they stopped; a big fat one had to be taken along. While we were driving I tried to read the book on 500 different toadstools. All the details and pictures on slimy, spongy, brain like versions was almost too much for my stomach as I get easily car sick while reading in the car. So I closed the book and opted to listen.
Quite quickly Cor saw a few mushrooms next to the road. There was no time to stop as our guides kept on driving. We later stopped at several spots. It is about the combination of soil, light, and trees/bushes. Toadstools are plentiful here, but not all are fresh enough anymore as it is the end of the season. One type we can easily recognize: it is called the German, as it stands real straight and there are many of them. The others all seem to look alike. Cor listened carefully and proved a good pupil. He quickly found “cantharel” to surprise and content of his colleagues.
We had our lunch next to the campfire with sausages, hamburger, salad, and some grapes as dessert. The sun was bringing out the best of the autumn colored trees on the hills. What a life! Also Lars and Floor did enjoy themselves: they were poking sticks in the fire and extinguishing them in the water or sand, en endless game.
On the way back, we passed the same toadstools again. My suggestion to stop was frowned upon. At the end of the afternoon Cor knew to recognize three types: And these were not good enough!
Cor zijn collega’s waren goed gidsen. Ze waarschuwden vooraf dat ze best plotseling konden stoppen als ze een goede plek zagen. En ja hoor, we waren de wijk nog niet uit, of een grote bruine paddestoel in de berm kon eraan geloven. Terwijl we doorreden probeerde ik me te verdiepen in het paddestoelen boek. Er zijn meer dan 500 soorten, inclusief de sponsigen, hersenachtige, geleiachtigen, etc; dat is te veel gevraagd van een maag die niet tegen lezen in de auto kan. Dus boek maar dicht en later goed luisteren naar onze gidsen.
Als snel zag Cor ook een paar staan langs de weg. Tijd om te stoppen was er niet. Onze gidsen reden door. Op verschillende plekken zijn we daarna uitgestapt. Het gaat om combinatie van licht, grond, beschutting, en bepaalde begroeiing. Paddestoelen zijn er te over, maar niet allemaal meer vers omdat het einde van het seizoen is. Een soort is makkelijk te herkennen: het wordt ‘de duitser’ genoemd, omdat hij zo kaarsrecht staat en er zoveel van zijn. Vele anderen lijken op elkaar. Cor was een aandachtigere leerling. Hij vond ook al snel cantharellen tot grote verbazing en blijdschap van een van zijn collega’s.
De lunch hebben we genuttigd naast het kampvuur: lekkere gegrilde worstjes en hamburgers met salade en druiven toe, terwijl de zon aan andere kant van de rivier de herfstkleuren nog mooier deed uitkomen. Een mens heeft niet veel meer nodig. En Lars en Floor ook niet. Zij vermaakten zich met stokken in vuur steken en vervolgens doven in zand of water.
Op de terugweg kwamen we langs dezelfde paddestoelen. Mijn suggestie om te stoppen werd neerbuigend aangehoord. Aan eind van de middag wist Cor al drie soorten te herkennen. En deze waren niet goed genoeg!
Sopp
September is the toadstool season. You see large and huge ones next to the road and in forests. Many collect them to later eat them. Two colleagues of Cor invited us on a typical toadstool (sopp in Norwegian) trip. The pick nick box was filled, as we can build a campfire again wherever we want, since half September.
Cor’s colleagues are very good guides. They warned us that they might stop suddenly upon seeing a good spot. And indeed, even before leaving the neighborhood they stopped; a big fat one had to be taken along. While we were driving I tried to read the book on 500 different toadstools. All the details and pictures on slimy, spongy, brain like versions was almost too much for my stomach as I get easily car sick while reading in the car. So I closed the book and opted to listen.
Quite quickly Cor saw a few mushrooms next to the road. There was no time to stop as our guides kept on driving. We later stopped at several spots. It is about the combination of soil, light, and trees/bushes. Toadstools are plentiful here, but not all are fresh enough anymore as it is the end of the season. One type we can easily recognize: it is called the German, as it stands real straight and there are many of them. The others all seem to look alike. Cor listened carefully and proved a good pupil. He quickly found “cantharel” to surprise and content of his colleagues.
We had our lunch next to the campfire with sausages, hamburger, salad, and some grapes as dessert. The sun was bringing out the best of the autumn colored trees on the hills. What a life! Also Lars and Floor did enjoy themselves: they were poking sticks in the fire and extinguishing them in the water or sand, en endless game.
On the way back, we passed the same toadstools again. My suggestion to stop was frowned upon. At the end of the afternoon Cor knew to recognize three types: And these were not good enough!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
