Off-Road

Het was er nog niet van gekomen, terwijl het hier, zeker in de winter, een favoriete bezigheid is in het weekend. We hebben het over off-road de woestijn ingaan. Even de snelwegen en verharde wegen links laten liggen en je over zandvlaktes en duinen een weg banen naar je doel. Je gaat altijd met meerdere auto's en niet alleen. Als er iets misgaat, dan is het een eind lopen naar de eerste pleisterplaats met brandende zon overdag of verrassende kou 's nachts. Bovendien lijkt iedere duin op de andere en loop je erg snel rondjes om vervolgens te verdwalen. Bij het misgaan, kun je denken aan simpele motorpech, een oververhitte motor, gebrek aan benzine, jezelf ingraven in diep zand, of op je dak eindigen onderaan een duin. Dat laatste gebeurt niet vaak, eigenlijk alleen als je net even te veel indruk wil maken. Na afgelopen vrijdag is mij wel duidelijk, dat het mannelijk geslacht zich helemaal in zijn element voelt al vvvroeemmmend met zijn autootje door een grote zandbak. Ja vvvrrooeeemend, want de meeste auto's hebben geen klein motortje erinliggen (V6 ofV8, ruim 200pk, tussen 3L en 5L).

Ons doel van vrijdag was Fossil Rock. Het handboek beschrijft dit als een tocht die makkelijk begint en waar het venijn in de staart zit. Ook laat men weten dat de rots bult zijn naam dankt aan het feit dat je er fossielen kunt zoeken. Ik kan je echter verzekeren dat zodra je bezig bent en bij de heuvel aankomt, je geen moment aan die fossielen denkt, ook niet als je achtergrond enigzins geologisch te noemen is. En dat gold voor ons alledrie. Saskia, een (studie) vriendin op twee weken cursus in Dubai (ja het leven is soms zwaar), waagde zich op de achterbank op onze eerste off-road tocht.

De voorbereiding grondig. Niet te vroeg op pad, en eerst de inwendige mens voorzien van koffie. Vervolgens reden we de stad uit, om bij het laatste bezine station verder voor te bereiden. Alle zes auto's werden volgetankt, de banden kregen minder druk voor meer grip op het zand, en reserve banden werden opgepompt indien nodig. En iedereen kon nog even de koffie lozen. Uiteraard ligt in de meeste auto's een volledige set hulpmiddelen, mocht er iets misgaan.

Het eerste stuk bestond uit het volgen van duidelijke bandensporen over harder zand en lage duinen (zie foto). Hier heerste vooral het gevoel van vrijheid; dat je zomaar met je auto het zand in kan rijden. Na het oversteken van de doorgaande weg (tja, soms werd je illusie dat je alleen in de woestijn rijdt wreed verstoord), werd het terrein ruiger. Het zand werd roder en de duinen hoger. Bij iedere duin even wachten tot je voorganger op de volgende duin aangkomen was, alvorens zelf naar beneden vaart te maken en weer omhoog te rijden. De lunch genoten we bij Camel Rock. Heerlijk, de koelboxen en kleden te voorschijn en even niet heen en weer schudden.

Na de lunch, was het nog een klein stukje tot Fossil Rock. Je zag hem al duidelijk liggen, ook de doorgang tussen de twee punten, waardoor we zouden afdalen!! Zo'n 200meter steil naar beneden. Maar eerst omhoog, via een aantal lastige lange hellingen en over zandvlaktes vol diep zand. Hier was het telkens moeilijk vaart maken. Vooral als je auto een wat minder zware motor heeft zoals de onze, dan is het hard werken. Cor heeft zich prima geweerd op zijn eerste doop in de woestijn, maar hij mistte net de truckjes om de steilste top op te klimmen. Een passerende Arabier bood vol bravoure aan om de auto wel even omhoog te rijden. Het kostte hem toch nog een kwartier en wat pogingen. Onderhand kon Cor even wat kunstjes afkijken. De rest van de groep stond als publiek toe te kijken. Niet om te genieten van een ander zijn falen, maar puur omdat het een spannend en mooi gezicht is hoe een auto tegen een duin aanklimt, wegzakt en weer klimt. Waarbij gezegd moet worden, dat het geluid van de zware brommmende motor niet mag ontbreken. De afdaling langs de achterzijde van de heuvel was de climax (zie foto). Achteraf, vinden wij dat het bereiken van een top toch meer voldoening geeft dan het afdalen. Alhoewel dat voor de eerste keer best even slikken was.

Om de weg uit te woestijn, hebben we nog wat extra duintjes gepakt. De Arabier, die vervolgns met ons was meegereden heeft nog wat extra bravoure stukjes laten zien. Deze man rijdt ieder weekend in de woestijn; gewoon even spelen. Tot zijn spijt had zijn vrouw de "echte" auto mee. Hij moest het doen met zo'n stoere mercedes M Klasse. Hij vroeg even in een Jeep Cherokee te moegen rijden van onze vrienden, zodat hij toch even voluit kon. Teleurgesteld kwam hij 5 minuten later de wagen uit: de V8, 4.8L motor had niet genoeg pk! (240)

De zon stond al laag, dus was het tijd om terug te gaan. Eerst even langs het bezinestation om de banden op te laten pompen en daarna snel naar huis. Lekker eten en nagenieten.

We zullen zeker vaker de luxe van stad achter ons laten en de woestenij opzoeken. Bezoekers jullie zijn gewaarschuwd!!!