Lift

Tja, als je elke dag met de fiets gaat, dan heb je wel eens een lekke band. En als je elke dag met de bus gaat, dan komt hij wel eens een keer niet. En als je elke dag met de lift van en naar je appartement gaat, dan .....

Vanmorgen stapten we rond 7.15 de lift in op weg naar de bus en school. Nog even een laatste check of we alles bij ons hebben. Terwijl de deuren dicht gaan keek Floor of inderdaad het licht uit was (ze doet tenslotte een project op school hoe voor het milieu te zorgen) en toen zag ze nog de laptoptas staan. Die zou ik meenemen om te laten repareren... Floor en Lars drukken tegelijk een aantal keer op knopje 'deur open', want dat werkte eerder prima.

Deze keer was de lift al iets verder onderweg, en waarschijnlijk door ons gedruk begon hij te schudden, en ........ stond toen stil. Geen enkel knopje werkte meer. Wel deed de ventilator het nog. De lift gaf nog 28 aan. Waarschijnlijk zaten tussen de 28e en 27e in. Via de alarmknop konden we meteen spreken met de concierge. Zijn suggesties om knoppen in te drukken bracht ons niet verder. Floor dreigde de gaan huilen, maar zag toen in dat er niets aan de hand was. We hadden genoeg eten en drinken. Lars en Floor wilden alleen liever niets van school missen, of te laat komen.

Met zijn drieen hebben we tijd genomen om te bespreken wat we zoal konden doen in de lift, wat er zou kunnen gebeuren, en dat het zelfs mogelijk zou zijn om erin te slapen mochten we zolang vast zitten. Onderhand werd verteld dat de monteur onderweg was. Toen deze ter plekke was, vertelde hij af en toe wat hij deed via de intercom. Maar zijn engels was gebrekkig en accent zo zwaar dat wij maar op juiste moment ja probeerden te zeggen. Weeai weea klonk als wait wait, maar ook als wee wee, wat we uiterst grappig vonden. Tja, wat zou je doen als je moest plassen?? Lars stelde voor om het in de hoek te doen. Mijn suggestie om de waterbekers te gebruiken vonden ze niet zo fijn, maar ze zagen wel in dat dat tzt het beste zou zijn. Je komt zo tot andere gesprekken. Lars en Floor waren niet bang. Achteraf zei Floor wel dat ze het niet fijn had gevonden.

Na de gesprekken, heb ik nog voorgelezen en de spellingwoorden van deze week geoefend. Op een gegeven moment konden we de concierge en een monteur horen aan de andere kant van de deur. "Up up", was duidelijk te herkennen en toen te voelen. De lift ging met wat schokken omhoog en toen weer wat omlaag. En toen na een paar minuten gingen de deuren open. We zaten inderdaad tussen twee verdiepingen in en mochten eruit klimmen. Onze 'bevrijdingsbrigade' was bezorgd, en de situatie deed even denken aan mijnwerkers die na lange tijd bevrijd worden als helden. Ik voelde me echter geen held. De tijd in de lift was prima verlopen en een leuk avontuur. En uiteindelijk iets meer dan een uur.

De lift werkt nu weer prima. Lars en Floor weten nu dat een lift kan blijven hangen en wat je dan kan doen. Ook weten ze dat het prima is om te laat op school te komen. Ze zullen niet zo snel meer de deur open knop indrukken als de lift onderweg is.