Inshallah

“Lulu, we will be back by 12 o’clock to pick up the kids from school, inshallah.” Lekker even zaterdagochtend koffie drinken en wat winkelen zonder de kiddos. En daarna even naar een nieuwe tentoonstelling in een galerie om de hoek. Eerst reden we nog verkeerd, maar al snel hadden we de galerie weer gevonden op het industrie terrein. We rijden rustig op de weg, op zoek naar een parkeer plek. “Ja daar, Cor, op rechts, daar pas je precies tussen”. We draaien in ............................iiiiiiiieeeeeeeeeeee boem.

Een achteropkomer kwam met behoorlijke vaart de zelfde weg afgereden. En dacht “Wat rijdt die auto langzaam, ik kan hem wel even rechts inhalen”. Waarschijnlijk een normale actie in zijn thuisland Egypte. Eerlijk is eerlijk, Cor had zijn knipperlicht niet aangedaan, maar al had hij het wel gedaan, dan had de bestuurder het niet als hint gezien dat wij een bocht wilden maken. Het knipperlicht is pure sier in Dubai. De Egypternaar reed recht op ons achterwiel in, na een remspoor van bijna 6 meter........ Onze achteras is waarschijnlijk kapot en zijn voorkant en motor zijn aan gort. Gelukkig geen lichamelijk schade.

Standaard procedure is om de politie te bellen. Alleen zij kunnen een schade rapport maken op basis waarvan de verzekering uitkeert. “We sturen een auto, hij is er zo, inshallah.” Twintig minuten later nog eens bellen. “Waar staan jullie precies? Prima, we sturen een auto, inshallah” Na een half uur nog geen auto. De Egyptenaar belt maar weer eens en legt de route nogmaals uit, ditmaal in het arabisch. Als wij hem vragen een 20minuten later nog eens te bellen, zegt hij dat het niet veel uitmaakt. Kennelijk is hij niet al te vriendelijk geweest de vorige keer. Opeens schiet ons het krantenartikel van vorige week te binnen met daarin klachten van Dubai inwoners die klagen dat de politie vaak pas na 2 uur op komt dagen. We hebben nog hoop.

Wel zijn we onderhand in een winkel gaan staan ipv buiten in de hitte. De Egyptenaar hangt loom buiten. Hij vraagt Cor of hij insurance heeft. Cor antwoordt positief, maar legt hem tevens fijntjes uit dat hij toch vooral een verzekering moet hebben; hij is degene die schuldig is aan het ongeluk. “Oohh, but sir, you drove in the middle of the road.” (Inderdaad Cor reed middenop de brede weg, netjes rechts van de middellijn; dat er ruimte aan de rechterkant is betekent niet dat je in mag halen, Egypte uitgezonderd.)

Na drie uur wachten verliezen we hoop dat er nog polite komt. We horen ook dat de eigenaar van dezelfde winkel laatst 5 uur heeft moeten wachten. We besluiten op zijn aanraden een fax te sturen. Zowaar krijgen we een goed faxnummer en belt Mr. Kalifa even later dat hij een fax heeft ontvangen. Wat hij ermee moet? HHMm, laat maar zitten, die komt nooit op de juiste bureau terecht.

Wij bellen van een landlijn, wie weet is de lokatie beter te traceren. Ik bel als zielige dame die graag terug wil naar haar familie, en maar wacht op de politie na een ongeluk dat ze niet zelf veroorzaakt heeft. We bellen nog een keer. We gaan onderhand maar lunchen (naast de galerie). En zo waar, als we weer bellen krijgen we een andere agent aan de lijn. Hij kent het gebouw, het gebied en vraagt normale vragen en ons mobiele nummer. We moeten hem nog twee keer bellen om zeker te zijn dat de auto er aan komt. It will be there in ten minutes, inshallah. In het derde gesprek vraagt hij nog even subtiel of wij Indisch zijn. Nee, we komen uit Holland. “Fine, I will send the car now.”

Net als we de broodjes ophebben, is de politie er. Het was snel bekeken: de Egyptenaar was schuldig. Hij kreeg ook een lange preek dat je niet rechts mag inhalen. (Cor en ik waren nog even bang dat de situatie verkeerd geinterpreteerd zou worden. Zoals de auto’s stonden leek het net of wij niet hadden opgelet bij het achteruit verlaten van de parkeerplek. Gelukkig heeft de Egyptenaar het hier niet op gespeeld. Dan was het een tegen een geweest en afhankelijk van de bui van de agenten.)

Tijd voor het bellen van een takelwagen. “Madam, that will take a while. We are busy”. Ons lesje geleerd, vraag ik naar hoe lang, een kwartier, een uur, drie uur? Het blijkt drie uur. We beproeven ons geluk en hopen op een takelwagen die langsrijdt. Vlak na het ongeluk cirkelden al drie takelaasgieren om ons heen. En zowaar komt er een binnen een paar minuten langsgereden. Weliswaar al beladen. We stoppen hem en zijn gedwongen om weer ons arabisch te voorschijn te halen. Hij is binnen 5 minuten terug, inshallah, hij hoeft alleen om de hoek de auto af te leveren. Afijn, 20 minuten later toch weer even bellen. Een minuutje, inshallah. Tien minuten later is hij er dan en de auto staat even later bij de garage. Ondertussen heeft Tanja maar even snel een rental car opgehaald, zodat we de komende dagen/weken in ieder geval vervoer hebben. Nu maar hopen dat de verzekering het vergoed.

En wij zijn vijf uur later dan gepland weer thuis. Prettige manier van je weekend besteden............