Koor
Door: Tanja
11 Oktober 2008 | Noorwegen, Kristiansand
Sinds een paar weken zingen Lars en Floor in een koor, Fløybagos Het is het kerkkoor bij ons om de hoek. Het eiland is niet groot, toch zingen er 80 kinderen van 4 tot 9 in het koor. Koren leven hier; in de meeste kerken en anders vanuit gemeente zijn er koor voor jongere kinderen, oudere kinderen en volwassenen.
De eerste keer had ik met Lars en Floor te doen. (Lekker zo een moeder die iets graag wil voor haar kids.) Ze stonden een beetje verloren tussen alle fanatiek meezingende kinderen. Ze hadden geen idee wat te doen, maar stonden netjes op hun plek, verwonderd en bedeesd rond te kijken. De tweede week nam ik met de andere ouders netjes plaats in de koffieruimte; wat een sociale gebeuren. Maar dat duurde niet lang, een van de juffen kwam met huilende Floor op de arm. Dus mocht ik mee terug naar de liedjes luisteren. Lars probeerde al mee te zingen en deed al wel met de bewegingen mee.
De muziek en melodien zijn aanstekelijk, soms meer in richting van gospel. Door de schelle kinderstemmen is het niet altijd makkelijk te horen wat ze zingen; de kerk maakt ook nog dat het beetje galmt. De derde, or was het de 4e, keer kwam Floor trots naderhand vertellen dat meegezongen had en niet gedaan alsof. Ze was helemaal blij.
Iedere dinsdag vinden ze het een feest om te gaan zingen. Ik ben blij dat ik volgehouden heb. Ze komen ook vol energie weer thuis. Nog steeds kan ik niet helemaal wijs worden uit de tekts. Thuis doen Lars en Floor meer de klanken na, niet noodzakelijker de woorden. Een stukje zingen ze vaak: “Zoek het licht, iedere dag, zoals Hij heeft gezegd”. Sinds ze bij het koor zijn zingen ze zowiezo veel meer, ook erg gezellig in de auto. Vooral Floor maakt ook haar eigen liedjes.
PS Hieronder foto vanuit keuken als we ontbijten. Het is wel langer donker, voordeel is dat de zon opkomt tijdens ontbijt. En een foto van vandaag; de olie industrie op je stoep: een boorplatform komt langsvaren.
Choir
Lars and Floor are singing in a choir since a few weeks: Fløybagos. It is the church choir close by. The island is not large, but some 80 kids from 4-9 are singing. There are many choirs here, often from the church otherwise the community; one for young children, one for the older children, and one for the grownups.
The first time I pitied Lars en Floor. (I was feeling a bit like a mummy that wants something too badly for her kids.) They were quite lost between the other happily singing kids. They had no clue what to do, but stood at their allocated spot, being amazed and holding back. The second week I joined the parents in the coffee room; what a social happening. But it did not last long. One of the teachers came in with Floor crying on her arm. So I was allowed to listen to the songs. Lars already tried to sing some and joined in all the (arm) movements.
The music and songs are very nice, some close to gospel. Because of the high children voices I cannot often make out the text. And the church acoustics do not help either. The third, or was it the fourth week, Floor came to me afterwards and told me proudly that she had joined in the singing rather than only moving her lips. She was very happy.
Every Tuesday they are very thrilled to go. I am glad I persisted in going. They come home energized. Still I cannot make out the text. At home Lars and Floor mimic the sounds more than actual words. One part they sing a lot: “Search for the light, every day, as He has told”. Since joining, they sing a lot more, also very nice and enjoyable in the car. Especially Floor is singing and creating her own songs.
PS. Below a picture taken during breakfast. It is longer dark, but advantage is the sun coming up during breakfast. The other picture is of today. The oil industry at your doorstep; a drilling platform floating bye.
De eerste keer had ik met Lars en Floor te doen. (Lekker zo een moeder die iets graag wil voor haar kids.) Ze stonden een beetje verloren tussen alle fanatiek meezingende kinderen. Ze hadden geen idee wat te doen, maar stonden netjes op hun plek, verwonderd en bedeesd rond te kijken. De tweede week nam ik met de andere ouders netjes plaats in de koffieruimte; wat een sociale gebeuren. Maar dat duurde niet lang, een van de juffen kwam met huilende Floor op de arm. Dus mocht ik mee terug naar de liedjes luisteren. Lars probeerde al mee te zingen en deed al wel met de bewegingen mee.
De muziek en melodien zijn aanstekelijk, soms meer in richting van gospel. Door de schelle kinderstemmen is het niet altijd makkelijk te horen wat ze zingen; de kerk maakt ook nog dat het beetje galmt. De derde, or was het de 4e, keer kwam Floor trots naderhand vertellen dat meegezongen had en niet gedaan alsof. Ze was helemaal blij.
Iedere dinsdag vinden ze het een feest om te gaan zingen. Ik ben blij dat ik volgehouden heb. Ze komen ook vol energie weer thuis. Nog steeds kan ik niet helemaal wijs worden uit de tekts. Thuis doen Lars en Floor meer de klanken na, niet noodzakelijker de woorden. Een stukje zingen ze vaak: “Zoek het licht, iedere dag, zoals Hij heeft gezegd”. Sinds ze bij het koor zijn zingen ze zowiezo veel meer, ook erg gezellig in de auto. Vooral Floor maakt ook haar eigen liedjes.
PS Hieronder foto vanuit keuken als we ontbijten. Het is wel langer donker, voordeel is dat de zon opkomt tijdens ontbijt. En een foto van vandaag; de olie industrie op je stoep: een boorplatform komt langsvaren.
Choir
Lars and Floor are singing in a choir since a few weeks: Fløybagos. It is the church choir close by. The island is not large, but some 80 kids from 4-9 are singing. There are many choirs here, often from the church otherwise the community; one for young children, one for the older children, and one for the grownups.
The first time I pitied Lars en Floor. (I was feeling a bit like a mummy that wants something too badly for her kids.) They were quite lost between the other happily singing kids. They had no clue what to do, but stood at their allocated spot, being amazed and holding back. The second week I joined the parents in the coffee room; what a social happening. But it did not last long. One of the teachers came in with Floor crying on her arm. So I was allowed to listen to the songs. Lars already tried to sing some and joined in all the (arm) movements.
The music and songs are very nice, some close to gospel. Because of the high children voices I cannot often make out the text. And the church acoustics do not help either. The third, or was it the fourth week, Floor came to me afterwards and told me proudly that she had joined in the singing rather than only moving her lips. She was very happy.
Every Tuesday they are very thrilled to go. I am glad I persisted in going. They come home energized. Still I cannot make out the text. At home Lars and Floor mimic the sounds more than actual words. One part they sing a lot: “Search for the light, every day, as He has told”. Since joining, they sing a lot more, also very nice and enjoyable in the car. Especially Floor is singing and creating her own songs.
PS. Below a picture taken during breakfast. It is longer dark, but advantage is the sun coming up during breakfast. The other picture is of today. The oil industry at your doorstep; a drilling platform floating bye.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
