Lulu, de nanny

Sinds gisteren hebben we de luxe van een nanny. Nou ja, luxe, zo ervaar ik het zelf op dit moment nog niet. Het is heel erg wennen om Lulu de hele dag om je heen te hebben. De eerste dagen en weken zullen vooral in het teken staan van inwerken. Niet zozeer hoe ze moet schoonmaken, want dat gaat goed op wat kleine dingen na. Het is voor ons voornamelijk belangrijk hoe ze met Floor en Lars omgaat. Als ik zometeen weer ga werken dan zal zij veel met de kids bezig zijn en hen ook deels opvoeden. Lars heeft haar na een dag al om zijn vinger gewonden. We hadden niet anders verwacht. Hij hoeft maar te piepen of wat te huilen en ze geeft hem al aandacht. Als ze hem iets verbiedt, dan protesteert meneer uiteraard door te huilen. Meteen pakt ze hem dan op om te troosten. Dit is tactisch natuurlijk niet zo handig.

Wat hier ook veel gebeurt, is kinderen steeds aandacht geven. Ze even laten huilen of zelf laten spelen wordt niet als normaal beschouwd. Zo was Lars vanmorgen heerlijk aan het spelen met wat keukengerei in een van de keukenladen. Toen Lulu binnenkwam, keek hij even op om vervolgens verder te spelen. Lulu bleef echter net zo lang staan met uitgestrekte armen en geluiden makend totdat Lars naar haar toeging. En zo zijn er legio voorbeelden. Kinderen zijn dus gewend steeds aandacht te krijgen, op hun wenken bediend te worden en zichzlef niet te hoeven vermaken. Het zal wel om diezelfde reden zijn dat veel mensen met kinderen hun nanny meenemen als ze eropuitgaan, bijvoorbeeld om te gaan winkelen. Je ziet vaak dat de nannies door de kinderen niet met respect behandeld worden.
Wij willen de kids toch iets anders opvoeden. Daarom is het goed dat we de komende weken de tijd kunnen nemen om eerst Lulu "op te voeden". Op die manier weten we dat ze te zijner tijd met ons op een lijn staat en dat we Lars en Floor met een gerust hart kunnen achterlaten. Het gaat tenslotte niet alleen om het krijgen van hun natje en droogje.

Vaak krijgen we vragen over het weer en dan voornamleijk over de hoogte van de temperatuur. Het is nu overdag vaak zo'n 45 graden. Eigenlijk is het altijd zonnig, behalve gister en vandaag hangt er bewolking. De luchtvochtigheid is niet zo hoog (40%), dus het is nog prima te doen. Er is ons beloofd dat vanaf volgende week de vochtigheid toeneemt, zodat juli en augustus als onprettig ervaren kunnen worden. We zijn niet echt lang buiten, behalve van huis naar auto, van auto naar winkel en omgekeerd. Alleen bij het zwembad houden we het lang uit. Als je van binnen naar buiten gaat is het buiten eigenlijk aangenaam warm vergeleken met de airco binnen. Wel beslaat je zonnebril door het warmteverschil van 20 graden. Als je van buiten naar binnen gaat, voelt het aan alsof het erg fris is binnen door het warmteverschil. Binnen is het echter nog steeds 25 graden.

Nederland heeft nu last van de oranjekoorts. Wij hoeven die gekte niet mee te maken, alhoewel men hier in Dubai er wel de gelegenheid voor schept. In een van de grote hotels is namelijk voor de gelegenheid een oranjebar gecreerd. Bij iedere wedstrijd zit het er vol met oranje-uitgedoste fans. Wie weet gaan we er woensdag ook even heen. Tot nu toe hebben we de wedstijden of thuis gezien via de Duiste zender of in de bar aan de overkant met Arabisch commentaar. Vooral het Duitse commentaar tijdens de poule wedstrijden gaf een speciale belevenis. Tijdens de wedstrijd van Nederland tegen Tsjechie was het commentaar objectief, wat in Nederland wel anders zal zijn geweest. Trouwens ook de Duistesr snapten niets van de wissel. De wedstrijd tegen Letland werd uiteraard door de Duitse zender niet uitgezonden. Maar we hebben spanning wel degelijk beleefd tijdens het kijken van het gelijktijdige Duitslad - Tsjechie.

Dubai is een wereldstad, maar in somige opzichten is het nog niet ver ontwikkeld. Een behoorlijk straatnamen systeem mist. De grote wegen hebben namen, maar de kleinere wegen en in de woonwijken ontbreken de namen. Hier zijn de wegen genummerd, iedere keer vanaf 1. Je kan je voorstellen dat dit voor verwarring zorgt omdat je dus vele straten met dezelfde nummers hebt in woonwijken die naast elkaar liggen. Om diezelfde reden wordt de post niet aan huis bezord, maar via postbussen. Een routebeschrijving naar je huis of naar een winkel is vaak uitgebreid en via bekende straten en herkenningspunten, en het laatste stukje aan de hand van rotondes, of bijvoorbeeld 1e straat links, 4e straat rechts, 2e huis aan je linerkand aan het einde van de straat. Volgende weekend gaan wij naar Sharjah om te zoeken naar een mooie houten kast en (kap)tafel. Sharjah is het naast gelegen emiraat. Het ligt aan Dubai vastgeplakt. Op internet was devolgende route beschrijving te vinden naar de drie gesprecialiseerde winkels:
"Take the back road from Dubai into Sharjah industrial area. Back road is behind airport, across the bottom of runway. Turn right onto a sand track opposite Skyline College. Pinky's lies 2 blocks off the road behind garages and cattle pens. Lucky's is just around the corner. Kahn & Sohns are near the main General Post Office. " We zien wel hoe snel we het zullen vinden. Gelukkig spreken ze in Sharjah ook engels en betreft het bekende winkels.