Opa en oma Oldenziel

Eerst moet ik even wat recht zetten. In mijn vorige stukje schreef ik over de high tea in een duur hotel van Dubai. Dit betrof de Burj Al Arab, het duurste hotel ter wereld met 7 sterren. Wij wilden dit echter niet verklappen omdat we Cor zijn ouders er ook mee wilden verrassen. Cor zijn ouders zijn gister weer vertrokken naar Nederland en warempel hebben ze onder de sneeuw hun huis zonder problemen kunnen vinden. Hieronder een verslag van onze gezamelijke tripjes in en rond Dubai en naar Fujeirah.

Het is moeilijk te omschrijven wat je van een 7 sterren hotel moet verwachten. Een vijf sterren hotel is al erg luxe en stijlvol ingericht. In een 7 sterren hotel is het een paar graadjes erger. En dan moet je zoveel mooiheid kwijt op een vierkante meter dat het er eigenlijk lelijk van wordt. De kleuren, patronen, fonteinen en het goud schreeuwen je tegemoet (zie plaatje). De service is uiteraard erg goed, en het eten erg lekker. Het helpt natuurlijk ook dat je 200m boven de zee hangt in een soort achteruitkijkspiegel met uitzicht over de eerste palm en The World in aanbouw. (zie rode pijl op plaatje)

In het bezoekerscentrum van de grootste aannemer in Dubai (The Palms, The World, Waterfront, International City, etc) hebben we een promotie film gezien met bewegende illustraties van de verschillende projecten. We snappen nu dat als het geld je in de zak brandt, je makkelijk overstag gaat. Van deze ontwikkelingen wil je onderdeel zijn! Wij moeten eerst maar eens op zoek naar die zak met geld en van onze hollandse nuchterheid af.

In een lang weekend zijn we afgereisd naar Fujeirah, een buur emiraat. (Klik op kaartje rechtsboven voor ligging.) De heenweg zou ons door de bergen voeren, langs de grand canyon van de emiraten. Gedetailleerd stond de route beschreven in ons off-road boek. Bij de klok rotonde rechts, weg volgen, en dan bij de lantaarn rotonde rechtdoor, zo ook bij de koffiepot rotonde, en dan bij stopborden de weg oversteken. Heel duidelijk, aangezien op elke rotonde in het midden een karakterisitiek beeld staat. Minder duidelijk als onderhand het wegennet flink uitgebreid is. Het heeft een half uurtje gekost, maar toen was de lantaarn rotonde ook gevonden en kon het offroad avontuur beginnen. Todat ……… we bij een grenspost kwamen; of we onze paspoorten konden laten zien. Oops, in het boek stond dat een rijbewijs voor de chauffeur zou volstaan. Sinds kort, of alleen die dag, dus niet. Dus wij weer terug en via de snelweg richting Fujeirah.

Toch zat het Cor niet lekker. Hij wilde toch offroad. Dus onderweg toch weer het boek erbij gepakt en een route uitgezocht. Het kon soms wat lastig zijn, maar de route ging niet door zand, dus het was verantwoord om met een volgeladen auto te gaan. In plaats van twee om eventueel hulp te kunnen bieden. De lastige passage kwam na heel wat hobbelen. We moesten over puntige rosten, waartussen flinke plassen water stonden. Na 5m was alleen Cor nog enthousiast en kneep de rest hem. We besloten toen om toch maar terug te hobbelen naar de snelweg. Uiteindelijk zijn we via (weer) een omweg toch in Fujeirah aangekomen aan het eind van de middag.

Het hotel was prima in orde met erg grote kamers. De bedjes van de kids pasten in de kledingkast. Het hotel heeft het grootste zwembad van de emiraten. Niet dat we daar veel aan hadden, want het was steeds bewolkt en het heeft zelfs geregend! Het bbq-vis restaurant wilde ons eerst liever niet serveren vanwege de dreigende regen! Gelukkig scheen de laatste ochtend de zon nog even. In twee uurtjes waren we daarna weer thuis.

Uiteraard stonden ook de gebruikelijk tripjes op het program: de Creek, de winkelcentra, het strand, Arabisch uit eten, Madinat hotel, One and Only cocktail bar, en Dubai Marina. Daarnaast was er veel ruimte voor golf, fervente golfers als Cor zijn ouders zijn. We hebben zelfs op een woestijn baan gespeeld, compleet van zand. De greens zijn gemaakt van oliezand (wat zullen die lekker ruikend in de zomerhitte). Na het uitholen moet je dan ook de green aanvegen. Afgelopen donderdag zijn we naar de Dubai desert classic geweest. Een flink aantal Pro’s lieten hun kunsten zien terwijl wij relaxed in het gras hingen of met de (paar Nederlands) golfers meeliepen.

Al met al waren het intensieve weken, die zijn omgevlogen. Het is heerlijk om familie over de vloer te hebben. Na twee weken is er ook weer een tijd van gaan en daar kon iedereen zich in vinden. Opa en oma wilden graag naar de sneeuw. Lars en Floor beschouwden opa en oma al als behorend bij het meubilair. En wij waren onderhand zo goed geworden in het kaarten dat we de laatste avond maar op stap zijn gegaan, om te voorkomen dat Cor zijn ouders met een verslagen gevoel het vliegtuig in gingen.