Eind goed, al goed

Luxe is iets waar je mee moeten weten om te gaan. De volksauto in Dubai is een fourwheeldrive van het caliber Landcruiser Prado, BMW X5, of Porsche Cayenne. Je zit hoog op de weg en hebt een goed overzicht, wel zo veilig. Behalve als je achteruit rijdt, dan zie je niet zo heel veel. En er rijden ook nog genoeg lagere auto’s rond, dus je moet wel oppassen. Gelukkig zijn de fouwheeldrives uitgerust met alarmgeluidjes als je bij het achteruit rijden te dicht bij een obstakel komt. Hier kun je blindelings op vertrouwen. Toch ??………

Het blijkt dus niet altijd. Gister zaten wij met zijn allen in de auto, klaar om boodschappen te doen en Esther Dubai te laten zien. Cor rijdt achteruit, en opeens staan we stil. En klinkt er een naar geluid van metaal op metaal en brekend glas. We zijn tegen een stilstaande auto gereden die recht achter onze oprit stond geparkeerd. Onze bumper is wat ontzet en de beschadigd. De sedan heeft een flink ingedeukte deur en het glas ligt in stukjes op de grond. Even balen we, maar het blijven auto’s, dus wij bellen de politie en Cor loopt naar binnen in het clubgebouw om de auto eigenaar tussen de bridgende dames te vinden.

De dame in kwestie is flink geschrokken. Ze baalt, het betekend rompslomp. Ze wil haar man bellen, maar haar mobiele is leeg. Gelukkig heeft ze nog een kaartje. Bij ons thuis laten we haar bellen en laden we haar telefoon op. “Major accident,” moppelt ze als ze op verbinding wacht. Haar man is vrij laconiek. Ze raakt nog even in de stress dat ze haar eigen mobiele nummer niet weet. Na het gesprek probeer ik haar te kalmeren. Ze wil meteen haar aardewerk uit de kofferbak halen. Ik stel voorzichtig voor dat ze wellicht nog wel met een gedeukte deur kan rijden. “Ik ga niet in die auto meer rijden!”. Ze laat ook weten dat ze eigenlijk gemist wordt aan de overkant, “Bridge is een team sport, you know.” We sturen haar met onze telefoon, en telefoon oplader terug naar haar bridge vriendinnen. Daar kan ze beter stoom afblazen dan tegen ons en tenslotte kan het wel even duren voordat de politie komt.

De politie is er echter snel. Ze nemen de schade op en maken een rapport. Alle details van Cor worden genoteerd, hij is de schuldige. Dan is de dame aan de beurt. Haar vraagt haar mobiele nummer. “Ik heb geen mobiele, maar kan je wel mijn gewone telefoonnummer geven,” zegt ze terwijl ze haar mobiele op de motorkap legt. De agent besluit er wijselijk niet op in te gaan. Dan vraagt de agent aan de dame wat haar leeftijd is. Het blijft even stil. “Ik weet niet wat dat hier mee te maken heeft,” is haar reactie. “Mevrouw wat is uw leeftijd,” dringt de agent aan. “I am 61, but it is very rude to ask!!” Naderhand vertelde Cor dat de dame toch wat ontspande en loskwam. Ze was blij dat het Cor was die tegen haar aan reed. Hij gedroeg zich als een echte heer. “En weet je wat het was,” vertrouwde ze Cor toe, “vandaag was een van die dagen dat mijn bridge spel voortreffelijk ging ............