Heropening playgroup

Het gaat toch echt gebeuren: de play group aan de overkant gaat weer open. Het heeft wat voeten in aarde gehad en de nodige tijd gekost, maar het is het zeker waard. Alleen al als ik zie hoe blij Lars en Floor zijn tijdens het helpen inrichten en schoonmaken van het klaslokaal in vergelijk met hun stemming als ik ze naar hun nieuwe nursery bracht. Even ter herinnering:

De dag voor de kerstvakantie ontvangen wij een onpersoonlijke brief van de play group leidster dat ze er na 9 jaar mee ophoudt en dat de play group per half februari dicht gaat. De manier waarop en haar houding zijn vreemd, maar wat kun je doen. Na wat zoeken, vond ik toch snel een andere nursery, die op eerste oog prima leek. Na twee weken bleek dat Lars nog steeds met tegenzin ging, en helemaal kapot thuis kwam. “De dag duurt zooooo lang, ik word zoooo moe”. De school was echter maar een half uur langer dan zijn vorige. In zijn klas zaten veel wilde en ongehoorzame kinderen, waaronder een vrij onhandelbare uit de kluiten gewassen drieling. Ik hoorde vorige week dat ze vorig jaar de sfeer in de klas al danig verziekt hadden en van school waren gezet. Niet voor lang dus. Met Floor ging het wel beter, maar het plezier waarmee ze naar “de overkant” gingen was er niet op de nieuwe school. Bovendien mochten de 2 jarige kinderen alleen met “de kleur van de week” kleuren of plakken binnen de vorm van “de letter van de week”. Vrijheid en creativiteit was minder belangrijk dan het alvast herkennen van cijfers, letter, kleuren en vormen.

De overbuurvrouw had al helemaal geen zin om elke dag op en neer te rijden. Ook viel mij dit zwaar, omdat je dag opgebroken wordt en je op de tijd moet letten als je net weer lekker in je werk zit. Zij vroeg mij, of ik mee wilde helpen een nieuwe play group op te zetten op de compound. Dat is niet zonder slag of stoot gegaan.

Gelukkig ontving het management van de compound het idee positief. Het was juist de vorige leidster die de huur niet op wilde zeggen. En liever geen nieuwe play group zag in dezelfde ruimte, want ze zou er mee geassocieerd kunnen worden; stel dat het negatief uit zou pakken. Wij hebben eerst rond gevraagd wie interesse zou hebben in de playgroup. Als snel hadden we genoeg kinderen. En ouders, want de play group moet gerund worden door mensen die op de compound wonen. Nu wilde geen enkele ouder full time leidster worden, dus spraken we een schema af waarbij elke dag een andere moeder aanwezig is. Ook hier ging het management vrij snel mee akkoord. Via een van de moeders leerden we ook een enorm leuke juf kennen, die wel zin had de play group de leiden, met assistentie van de aanwezige moeders. Zij heeft ook zelf ooit een nursery opgezet in Dubai als tegenhanger tegen het dwangmatige leren op jonge leeftijd in Dubai (en Britse) schoolsysteem.

De oude leidster zei op een gegeven moment toch mondeling toe het huur contract per 1 februari op te zeggen. Toen we haar spraken op de bewuste 1 februari had ze wel de envelop bij zich, maar wist ze nog niet of ze hem wel zou afgeven op het kantoor .......... Dat heeft ze uiteindelijk wel gedaan. Dus een stap vooruit, en ook weer een terug. Want het management vertelde ons dat juridisch alleen kinderen van onze en een naastgelegen compound naar de play group mogen. Dus een aantal kinderen vielen af. Nu is de playgroup een non-profit instelling, maar de financien zagen er nu niet meer zo gunstig uit, zeker omdat we een aantal kosten, zoals de huur nog niet vast hadden liggen. Gewoon doorgaan, was het devies; we zouden wel zien waar het schip strandt.

Half februari kregen we het officiele huurcontract. En stemde de nieuwe leidster ermee in om eerst op minder salaris te beginnen. Bovendien, bleek iedereen wel wat te kunnen doneren, zodat de financien rond zijn, inshallah. De overbuurvrouw tekent het huurcontract en betaalt de huur voor een heel jaar. Vanaf 15 maart hebben we het lokaal. Jippie.

Officieel is het nog afwachten of we de nieuwe leidster mogen aannemen. Alle ouders zijn het er mee eens dat we een ervaren leidster nodig hebben die de continuiteit en entertainment verzorgt in de groep. Op papier is zij echter de assistent, omdat de compound ouders de play group moeten runnen. In de begin fase hebben we het management wel in grote lijnen ingelicht: “ ........ dat de assistent (in hun verwachting een maid/nanny) van buiten de beide compounds zal komen. We verwachten namelijk dat het vinden van een “assistent binnen de compound, met ervaring in omgaan met kinderen, en een juist verblijfsgunning” erg lastig is. De ouders gaan liever voor kwaliteit, en ze zijn het erover eens dat het dan wat meer mag kosten.” Gelukkig, nadat we ons weken lang netjes en beschaafd hebben opgesteld en ons aan alle regels hebben gehouden of aan toe hebben gegeven, geeft het management iets terug: We mogen een assistant van buitenaf vragen voor de play group. He he, nu in volle vaart vooruit.

Alle documenten zijn nu af en getekend. We hebben zowaar een handleiding. 18 maart gaat de play group weer open. We hebben bijna genoeg kinderen. Want natuurlijk vallen er altijd een paar af op het laatste moment. We hebben bijna de schema rond voor de moeders, zodat we elke dag open kunnen. Inderdaad er zijn altijd, juist niet-werkende, moeders die toch niet een ochtend per week zich in willen zetten zodat hun kind(eren) naar de playgroup kan. Maar gelukkig zijn er ook moeders die zelfs voordat hun kind oud genoeg is en naar de play group gaat, een ochtend in willen vallen.

Afgelopen donderdag is de school geverfd. Saai gebroken wit. Met op ons verzoek een knal oranje muur en knal oranje borders. Vandaag hebben we schoongemaakt en daarna de eerste spullen er in gezet: knal rode stoelen om wit-rode tafels, knal rode kussens, roze en groene decoraties. Er staat al een muziek installatie; ooit nog van mijn eerste zak geld gekocht toen ik 14 was, die laatst plaats moest maken voor een I-pod met boxen. Er is al een verzameling speelgoed, en het klimspul voor buiten hebben we overgenomen. Donderdagavond komen de ouders de play group officieel openen (lees indrinken) en zal ieder zijn donaties aan speekgoed en andere spullen meebrengen. Volgende week zondag gaat het feest dan echt beginnen.

Naast al deze perikelen van de afgelopen weken, zit Cor sinds vandaag weer in Noorwegen. Ik ben maandag en dinsdag in Nederland, een dag in Delft een professor uitkiezen, en een dag op Schiphol bij mijn collega’s en een klant langs, en even langs bij mijn vader om te slapen. Mijn moeder is namelijk samen met mijn oma vanaf morgen in Dubai. Zij zijn dan even de mama’s van Lars en Floor, zoals Lars dat zo mooi weet te plaatsen, omdat Cor en ik de hort op zijn.