November in Dubai

De Ramadan is ten einde. En dat is wat betreft de veligheid op de weg maar goed ook. Zowiezo staan de Emiraten bekend om de veelheid aan (zware) ongelukken. Het rijgedrag is vaak verre van voorspelbaar. Aniticiperen is hier dan ook een kunst, eerder een topsport die veel training vergt. Daarnaast moeten de snelle auto's, gekocht met rijkelijk vloeiend oliegeld, natuurlijk uitgetest worden. Vooral op de snelweg van Dubai naar AbuDhabi is het 's nachts en in het weekend net een race cicuit. De slakken rijden 100, terwijl de hazen voorbijstuiven meet snelheden van ruim boven de 200. Een drempel, flauwe bocht, een snelheidscamera, of onverwachte manoeuvre van een ander, resulteren dan in de mooiste wrakken.

Vooral tegen het einde van Ramadan zag je duidelijk het effect van de onthoudings uitputtingsslag. Weken achtereen overdag niet eten en drinken, eist zijn tol van lichaam en geest. De sfeer op de weg was uiterst gespannen. Veel vaker dan gewoon had je het gevoel, "oeffff dat scheelde niet veel", of hing je mond open van verbazing dat zoiets op een weg ook mogelijk is. Waar je normaal getuige bent van "kop-staartjes", waren de ongelukken nu serieus. Gelukkig heeft nu iedereen kunnen uitrusten en bij-eten tijdens het driedaagse suikerfeest.

In Dubai gaat de ontwikkeling van de stad gestaag door. Je went er snel aan. Zo kijk je niet meer op van de snelheid van bouwen. Er staat nog geen gebouw op het eerste palm eiland, maar eind volgend jaar zal men er wonen. De oma's zullen de compound niet herkenen als ze terug komen na een paar maanden vanwege de flatgebouwen eromheen en de vorderingen van het verkeersplein bij de snelweg. In mei wisten we niet eens dat het er zou komen. Even verderop bouwt men aan twee grote winkelcentra, met IMAX, theater, 21 scherms bioscoop, en skibaan. De een gaat open in januari en is van buiten nog beton met steiger. De ander opent in september zijn deuren. Hier staan alleen de muren en werkt men aan het dak (zie foto, de skibaan is bij de rode pijl). Wij twijfelen er niet meer aan dat het ze ook wel zal lukken op het op tijd af te krijgen.

Wat ons wel verbaast en doet afvragen waar het ooit eens stopt, is de veelheid aan nieuwe projecten. Overal in de stad wordt gebouwd en net zo vele projecten zijn al aangekondigd. Genoeg is genoeg zou je zeggen. Toch komt er steeds weer meer bij. Vorige week hoorden we van de derde Palm, nog groter dan de tweede en ook dan The World. Vanochtend las ik in een golfblad dat de grootste aannemer zes nieuwe 18-holes golfbanen gaat aanleggen. Er zijn er al negen. Waarschijnlijk zullen de andere aannmeners niet willen achterblijven. In een promotiefilm over nieuwe projecten in Dubai geeft de sheikh van Dubai zijn visie. Het gaat er niet zozeer om dat iets nog nooit gedaan is, maar dat je iets doet wat men niet voor mogelijk houdt. Dubai is inderdaad het land van de mogelijkheden, maar gaat het niet een beetje te ver? Hoe kun je dit nog allemaal op een goede manier beheren en de prettige sfeer in stand houden? Geld maakt tenslotte niet gelukkig. En wat als de ontwikkelingen in het Midden-Oosten een andere wending nemen? Bijvoorbeeld als Amerika besluit om Iran binnen te vallen? Tot op heden is het fascinerend om de ontwikkeling van Dubai te zien. Het heeft soms wel wat weg van het computerspel Simcity. Hierin is de opdracht een stad te bouwen, en de tegenslagen te voorzien.

Nog even voor de herfst liefhebbers onder ons. Eergister was er in Dubai zowaar een heftig onweer met regen. Normaal bestaat een regenbui in Dubai uit drie druppels gevolgd door een felle discussie of het nu wel regen was. Het bewijs is te mager en in de warmte snel verdwenen. Deze bui duurde zeker 20 minuten. En in de stad scheen de bui zelfs heftiger te zijn en voor de nodige overlast te zorgen. Uiteraard was deze bui het gesprek van de dag. We zullen nu wel weer een paar jaar moeten wachten op de volgende bui.