April in Dubai

Er valt weinig te vertellen. Alles gaat zijn gangetje. Het weer is prima; de hitte is nog niet gearriveerd. Voor de trouwe lezers toch wat nieuwe foto’s en “nieuws in het kort”.

Floor staat sinds een week los. Ze heeft ook net weer een ontwikkelingsspong doorgemaakt. Van de ene op de andere dag kijkt ze anders uit haar ogen en speelt ze ook op een andere manier. Ze begint haar karakter trekken wat meer te laten zien. En ze kan zich ook steeds beter meten met Lars. Ze laat zich in ieder geval niet op haar kop zitten. Vanmorgen waren ze zowaar met elkaar aan het stoeien. Floor vond het prachtig. Ze is ook al in staat om “Laaar, Laaaar” te roepen en geeft veel kusjes (mmmuuuh).

Lars is deze dagen met van alles en nog wat in zijn hoofd bezig. Hierdoor is hij niet altijd even gelijkmatig gehumeurd. Snel piept of huilt hij. Hij is echter al zover dat hij weet dat dat niets uithaalt: “woon praten” als je iets wil en “nee uh uh teggen”. Ja, het duurde bij Lars iets langer, maar hij praat nu in prima zinnen. Tenminste, als hij wat te melden heeft, want een prater zal hij nooit worden. Zinnen van 5 woorden komen regelmatig voor en de uitspraak is ook beter dan een paar maanden geleden. Ook in het engels kan hij zich prima redden. Voor ons is het wel zo prettig dat hij zich kan uitdrukken. Je kan dan makkelijker op zijn gedachten inspelen. Zo was Lars vanavond helemaal ondersteboven (je had zijn verschrikte blik moeten zien in die grote ogen) toen het bakje van de kip stuk was (op tv). “Bakje tofftuiger kapot, kip huilen”. (Het bakje werd aan de stofzuiger vastgezogen en kip probeerde deze los te krijgen. Uiteindelijk blies de stofuiger zich op en verdween het bakje uit beeld.)

Cor was afgelopen week in Noorwegen. Hij heeft daar de raad van bestuur van Elkem mogen overtuigen van de noodzaak van een grote verandering in zijn business. En hij is geslaagd. Hij mag nu een uitgebreide haalbaarheids studie doen om het geheel te onderbouwen met feiten en cijfers.

En ik, ik zit steeds beter in mijn vel. Er zit nog steeds een stijgende lijn in. Op het werk wacht ik nog totdat het echt losbarst. Tot die tijd “zaai” ik overal en leg contacten met bestaande en nieuwe klanten. Het leuke is dat ik heel veel vrijheid krijg om zelf de boel op poten te zetten.