Een stap buiten de deur

De lente is echt begonnen; alle bomen hebben knoppen en steeds meer bloemen steken hun hoofd boven de grond. De laatste sneeuw die bijna een week bleef liggen heeft geen roet in het eten gegooid. Het is echter de zomertijd die ons het meeste gevoel van lente geeft. Het is nu tot kwart over negen ’s avonds licht. Wat een heerlijkheid. Pas hier, besef je dat je dit in Dubai gemist hebt. Als het na het avondeten nog lang licht is, lijk je veel meer energie te hebben.

Afgelopen weekend was Esther bij ons op bezoek. Ze was even over komen vliegen. “Je bent er ook zo,” zei ze. Bovendien is de luchthaven van Kristiansand zo klein, dat je ook snel buiten staat. Zo snel, dat ik te laat was met ophalen. Volgende keer toch maar rekening mee houden. Op een ontspannen manier hebben we de stad en omgeving verkend: vrijdag al winkelend en onder genot van kopje koffie, zaterdag in het dierenpark, en zondag in het bos.

April doet wat hij wil, zo ook in Noorwegen; in een weekend was het mistig, strak blauwe met zon, regenachtig, wisselvallig weer, en was er natte sneeuw. Dat laatste tijdens onze wandeling in het bos, naast de school van Lars en Floor. Zij wilden graag hun ‘toer’ (wandeling) laten zien die ze wekelijks maken met de juffen/meesters. Ook op hun vuurplek hebben wij een vuur gemaakt. Nou ja, voornamelijk Lars en Floor. Zelf verzamelden ze hout en bouwden een mooie stapel, net als op ‘toer’. Zij lieten ons wel even zien “hoe het gaat”. Een groot verschil was dat ze van ons zelf het vuur mochten aansteken. De worstjes smaakten lekker. En na de koffie en cake was het tijd om verder te wandelen. Het was al wel begonnen met wat harder te druppelen, maar een goede noor maakt op zondag toch zeker zijn wandelijk. Wij hadden allemaal onze regenpakken aan, behalve Esther natuurlijk. Haar jas was al wat nat aan het worden. “Zullen we terug gaan?” “Ben je mal, kregen we na drie keer aandringen, nog steeds te horen. Dus wij op pad.

Eerst wandelden we over breed bospad. Na verloop van tijd wilden we toch wel weer richting auto lopen, maar niet zelfde weg terug. Dus wij op ons richting gevoel linksaf een klein paadje op: over rotsen, tussen struiken en langs oude bunkers, helemaal alleen op ons paadje. Het was een schitterend stukje natuur, zeker omdat de regen in natte sneeuw was overgegaan. Esther werd steeds meer een verzopen katje. Het lopen werd steeds minder makkelijk, omdat we door het dal liepen, oftewel vaak door of pal naast beekjes door zompige grond. Floor kon wel zevenmijlslaarzen gebruiken, maar ze hield zich groot. Zelfs toen ze vast kwam te zitten in modder en het water haar laarzen in liep. Lars liep als goede scout voorop de weg te wijzen.

Welke weg was niet helemaal duidelijk. Het is best lastig navigeren zonder horizon, over kronkelende paadjes, heuvel op en af. Uiteindelijk hebben we op goed geluk een smal paadje omhoog genomen. Dat was tenminste droog en minder zwaar lopen. Na een paar keer juist kiezen, kwamen we uit op het pad, vlak bij waar we eerder eraf gedoken waren. Dus toch maar terug via de zelfde weg.
Konden we tenminste kijken of het vuur uitwas.

Vergeet ik bijna te vertellen dat we zaterdag allerlei zaadjes en plantjes gekocht hebben, tezamen met zakken tuinaarde en legio kleine bakjes. De lente is ons echt in de kop geslagen. Samen met de kids hebben we de zaadjes geplant en in de kas gezet. Nu geduldig afwachten of en wanneer het een en ander omhoog komt, zodat het in onze moestuin kan.


The outdoor – just a step away

Spring has started. All trees start to show their leaves and more and more flowers pop up. The fact that we had some snow for about a week does not matter the picture. What really gives us the feeling it is spring, is the daylight saving time. We can enjoy the sunlight till 9.15 pm. That is a joy, every evening; it seems to give so much more energy when it is light in the evenings. Only being here, made us realize we missed it in Dubai.

Last weekend, Esther visited us for a quick visit. “Such a nice and short flight, it is so easy to get here.” As the airport here is small, also it takes a few minutes to get your luggage and find the exit. Esther was already waiting outside for me to show up. I guess I have to change my planning. We explored the town in a relaxed fashion: shopping, drinking coffee, visiting the zoo, and walking in the woods.

The weather in April can have different faces. This weekend, we had fog, clear blue skies, rain, and wet snow. The latter while walking in the woods next to the school of Lars en Floor. They wanted to show the “tour” they have every week with their teachers. At “their” spot, we also made a fire. At least we had Lars and Floor do it, so they could show “how you should build a fire” by gathering wood and building a proper stack. We had them even lit the fire. They liked that part! We enjoyed sausages, and completed the lunch with cakes and coffee. It was time continue the walk, even though it has started to rain. We all had out rain gear, except for Esther. She re-assured us she would be fine, so there we went.

First on a wide path, but after a while we wanted to head back without taking the same track back. So we used our sense of direction and took a path on out left side: a small path over rocks, between bushes and passing old bunkers; us on our little track. It was a beautiful sight, especially as the rain had changed in snow. Esther became wetter and wetter, and walking was less easy as we walked at the bottom of the valley, i.e. where all the water collects. Floor could have used little thumbs big boots to cross some of the wet areas. She did not complain, not even when she got stuck in the mud and her boots filled with water. Lars was always at the front, leading the way.

Not sure what road we were following. Without a horizon, via bending tracks and over hills, it is not easy to find your way or trust your sense of direction. AT some point in time, we took as small road up the hill to be on dry ground. After a few lucky decisions, the path brought us back at a big path. Actually, it was the same one we left some time ago, and the two spot were not far apart. So, in the end, we did end up using the same road to get back to the car.

I almost forgot to tell we bought loads of seeds, soil, and plastic boxes. Spring really has affected us. Together with the kids we planted the seeds and put them in our glass house. Now it is down to waiting and watering to see if and when something pops up, so we can plant it in our vegetable garden.